Αφηγείται ο Κων/νος Φασουλάς (Σταυρακόκωστας), 

και συμπληρώνει ο Κων/νος Σκουλάς (Σοπατόκωστας) και η Αγάπη Καλομοίρη (Δρακονικολήνα)

Παλιά ξεκινούσανε το γάμο από την Τετάρτη. Συγκεντρώνανε τα χτήματα (15-20) και πηγαίνανε στο «αόρι» και φορτώνανε τα ξύλα του γάμου. Τα ξύλα τα θέλανε για τα μαγειρεία του γάμου. Όταν γυριζανε στο χωριό οι ξυλοφόροι, είχανε μαγερέψει οι γυναίκες ρύζι με χοιρινό κρέας, ροβίθια με κρέας (πρόβειο-χοιρινό γη βοδινό) και τους κάνανε το τραπέζι. Την Πέφτη οι γυναίκες εκαταγίνουντονε με τσι δουλειές. Να ετοιμάσουνε το αλεύρι, να το κοσκινίσουνε, να βράσουνε την κα­νέλα για τα κουλούρια τση Παρασκης, και οι άντρες εσφάζανε τα ζα για να ψησουνε στα κουλούρια. Την Παρασκή το πρωί εκάνανε οι γυναίκες τα κουλούρια. Το απόγευμα «εδείχνανε» στο σπίτι τση νύφης τα προυκιά και ύστε­ρα τα σακιάζανε.

Το Σάββατο το πρωί εσφάζανε τα πρόβατα, 30-40, στην καλύτερη περίπτωση 50. Εσφάζανε οπωσδήποτε και μια αγελάδα και χοίρο. Το απόγευμα επηγαίνανε οι στενοί συγγενείς τα κανίσκια στο σπίτι του γαμπρού και το βράδυ εστένανε τα καζάνια με τα φαγητά για τα κανίσκια της Κυριακής. Μια-δυο μαγέρισσες μαγερεύγανε όλη τη νύχτα.

Την Κυριακή το πρωί επήγαινε όλο το χωριό τα κανίσκια. Από το μεσημέρι και μετά ξεκινούσανε το γάμο, που εκράτιε όλη τη νύκτα. Στο γάμο καταναλώνανε πολύ κρέας οφτό. Η παρέα του γάμου, που ξημερώνουντονε, εσυνέχιζε το πρωί το γλέ­ντι στο χωριό. Με τα όργανα μπροστά τραγουδούσανε και μπαίνανε σε καφενεία και συγγενικά σπίτια. Ένας εκράθιε μια βούργια και έβανε η κάθε νοικοκυρά ό,τι είχε: σταφίδες, στραγάλια, καραμέλες…

Τη Δευτέρα το βράδυ συγγενείς του γαμπρού και τση νύφης πηγαίνανε στο σπίτι του γαμπρού και γυρεύγανε το «γουρού­νι» (το γουρούνι συμβόλιζε ότι δίδανε την άδεια στο γαμπρό να «κοιμηθεί» με τη νύφη, που δεν είχε γίνει μέχρι τότε). Αυτοί που γυρεύγανε το γουρούνι, ορίζανε μια επιτροπή που έκανε δικαστήριο στο γαμπρό και τη νύφη και καταληγανε σε συμ­φωνία: για την κούραση, για το στραπάτσο που παθαίνανε στο γάμο, για το πετσί που καταλύσανε στσι δουλειές και στο χορό, για τα ποκάμισα που σκίσανε….γυρεύγανε λεφτά, κρέας, καρπούζες, τσιγάρα και πολλά άλλα. Μια φορά, μια νύφη που δεν ητονε Ανωγειανη, ξενομπάτισα, όντεν έκουσε τα πολλά που ζητούσανε, επειδή δεν εκάτεχε πως ητονε έθιμο και πί­στεψε πως έπρεπε να τα δώσουνε όλα, έβαλε τα κλάματα. Όλα εγινούντονε για αστείο. Στο τέλος ο γαμπρός τους έκανε το τραπέζι-τρώγανε και πίνανε και καλαμπουρίζανε- και ύστερα τους έδιδε λεφτά για να κεραστούνε στο καφενείο, τσιγάρα, 2-3 γουλίδια κρέας και έτσι φεύγανε και τους αφήνανε πια ελεύθερους να κοιμηθούνε.Την Τρίτη φτιάχνανε το σπίτι της νύφης και εκαθαρίζανε τις αυλές. Την Τετάρτη εξεσακιάζανε τα προυκιά. Τα κάνανε σωρό στη μέση του σπιτιού και έκανε ένας άνδρας κουλουμούντρια σταυρωτά και κάθε φορά ό,τι έπιανε το παιρνε, αλλά στο τέλος το δώρο ντου ήτανε μια καλή βούργια.

Πάνω στις οκτώ μέρες, την επόμενη Κυριακή, κάνανε τον αντίγαμο. Η νύφη μέχρι τότε δεν είχε πάει στο σπίτι του κυρού τζη και κείνη τη μέρα την πηγαίνανε με συνοδεία συγγενείς του γαμπρού και οι δικοί τση νύφης τους κάνανε τραπέζι: Κρέας βραστό με πιλάφι και οφτό. Άμα εφεύγανε, εδίδανε στη νύφη μια ανέμη, ένα τυλιγάδι, ένα θρομύλι και τον άρδακτο. Περίπου για 40 μέρες σ’ όποιο συγγενικό (κυρίως του γαμπρού) σπίτι έμπαινε η νύφη, τση δίδανε ένα πιάτο γε­μάτο ζάχαρη ή ρύζι.