Οι άνθρωποι των Ανωγείων δημιούργησαν ναούς και  εκκλησάκια που τους  συνοδεύουν σε όλες τις δραστηριότητες τους. Η επιβίωση όλων των θρησκευτικών και λαϊκών στοιχείων στη λατρεία και  στα Πανηγύρια, αντανακλούν αξίες και στάσεις της καθημερινής ζωής του πληθυσμού  του ορεινού αυτού  τόπου.

Υπάρχουν οι «οικογενειακοί» άγιοι και τα ξωκλήσια τους : ο Άγιος Μάμμας των Σκουλάδων, ο Χριστός της Νίδας των Σταυρακάκηδων, ο Προφήτης Ηλίας των Αεράκηδων, ο Άγιος Φανούριος των Ξυλούρηδων, η Παναγία της Ρουσαλίμνης των Βρέντζηδων κάτι σαν δείγμα οικειότητας με το μεταφυσικό, η ευλογία , η τύχη που χρειάζεται… Η Αγία Μαρίνα, των Φασουλάδων, βρίσκεται δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Ζώμινθου. 

Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί  ο Άγιος Υάκινθος. Ο ναΐσκος φέρει το σχήμα του κρητικού “μιτάτου”, είναι κυκλικός, πέτρινος (υψόμετρο 1200μ.), στηριζόμενος στους κανόνες της υστερομινωικής αρχιτεκτονικής, φέρει θόλο μετά τα δύο μέτρα κι άνοιγμα κορυφής με διάμετρο 30 εκ.. Τον σχεδιασμό και την επίβλεψη του όλου πονήματος ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Σταύρος Βιδάλης. Την Πρόταση για ανέγερση του ναού αποδέχτηκε ο μητροπολίτης Ρεθύμνου Άνθιμος, τοποθετώντας ο ίδιος τον θεμέλιο λίθο του.

Την ιστορία του νεομάρτυρα που αγαπώντας “έξω έβαλεν τον φόβον”, θέλησε να γνωστοποιήσει ο τραγουδοποιός από τ’ Ανώγεια Κρήτης, γνωστός ως  «Λουδοβίκος των Ανωγείων». Ο τραγουδοποιός και η κοινότητα των Ανωγείων  πρότεινε να τιμηθεί ο Άγιος της Αγάπης και μαζί του να υμνηθεί η ποίηση της αγάπης. Έτσι, ο Λουδοβίκος μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης προχώρησαν στη σύσταση νομικού προσώπου με την επωνυμία “Σωματείο Φίλων Υακινθείων Εκδηλώσεων”  για τη διαχείριση και εκτέλεση των “Υακινθείων” που γίνονται κάθε Καλοκαίρι.