Η μνήμη της ανθρωπότητας είναι τα βουνά… Κι αυτό εδώ το βουνό έχει πολλά να θυμηθεί. Πώς όμως να κάνεις το βουνό να μιλήσει… Πώς να περιγράψεις αυτά που ακούει η ψυχή σου όταν γυρίζεις και πορπατείς.

Η ποίηση, η μουσική…

Έτσι προσπαθούν, αιώνες τώρα, αυτοί που μίλησαν μ’ αυτόν τον τόπο. 

Μα δεν περιγράφεται ο αέρας.
Ούτε το πέταγμα του πουλιού. Ούτε η μυρωδιά της βρεγμένης γης.

Αυτές εδώ οι εικόνες δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μικρές και φευγαλέες όψεις αυτού του θαύματος. Τι να προλάβεις να δεις στο φως της αστραπής… Ψηφίδες μικρές απ’ το άπειρο ψηφιδωτό του κόσμου… Σπονδές στο βουνό του θεού, σ’ ένα από τα βουνά που διάλεξε να ευλογήσει.

Στο δικό μας Ψηλορείτη!