Διαδρομή: Νίδα – Ρούβας – Ζαρός

Συνολικό Μήκος: 19,5 km- Ώρες Διαδρομής: Νίδα – Ρούβας: 5 ώρες, Ρούβας – Ζαρός: 2 ώρες & 30′- Προτεινόμενη Περίοδος: Από Μάρτιο έως Οκτώβριο- Δυσκολία Διαδρομής: Σχετικά εύκολη διαδρομή. Είδος Σηματοδότησης: Ε4 (Στο φαράγγι χαραγμένο μονοπάτι & σήματα)Από την πηγή της Ανάληψης κατεβαίνουμε στο χωματόδρομο ο οποίος κατευθύνεται νότια προς τον “Πόρο της Μηλιάς“. Τον ακολουθούμε για 1200 μέτρα περίπου διασχίζοντας ένα μεγάλο τμήμα δυτικά του κάμπου της Νίδας, μέχρι που συναντάμε αριστερά χωμάτινο παρακλάδι το οποίο ακολουθεί ανατολικά την Κοιλάδα του Βαρσάμου. Διασχίζουμε τη μικρή κοιλάδα με την αραιή και θαμνώδη βλάστηση και προχωράμε μέχρι το σημείο που ο χωματόδρομος στρίβει αριστερά σε μικρή κοιλότητα. Αν συνεχίσουμε στο χωματόδρομο μετά από 250 μέτρα ανεβαίνουμε στη μικρή κορυφή και συναντάμε μητάτο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πρόχειρο καταφύγιο. Από το σημείο της στροφής του χωματόδρομου όπου υπάρχει μοναχικό δέντρο με μικρό βράχο εάν ανέβουμε ίσια νότια την πλαγιά, μετά από 100 μέτρα στη ρίζα του κοψίματος του βράχου θα βρούμε την πηγή του Βαρσάμου.

Επιστρέφουμε κάτω στον χωματόδρομο και ακολουθούμε το χωματόδρομο ανατολικά μέχρι που συναντάμε μικρό πλάτωμα σε υψόμετρο 1440 μ. όπου στο δεξιό νότιο τοίχωμά του υπάρχει τεράστιο σπηλαιοβάραθρο. Μέχρι αυτό το σημείο η συνολική πορεία από την πηγή του Βαρσάμου είναι I ώρα περίπου.

Συνεχίζουμε ανατολικά ανηφορικά στην αρχή και μετά από λίγο βρισκόμαστε σε ομαλή πλαγιά που μας οδηγεί σε πλάτωμα το οποίο καταλήγει, ανάμεσα σε μια μεγάλη κορυφή, (1610 μ.) αριστερά και μικρότερη δεξιά. Αφού διασχίσουμε το πλάτωμα βρισκόμαστε στο στένεμα ανάμεσα στις δύο πλαγιές που σιγά σιγά δημιουργούν μικρό φαράγγι. Κατεβαίνοντας δύσκολα στο πλάι ή στην κοίτη του ξερού χειμάρρου ανάμεσα σε ψηλή βλάστηση μετά από 25′ βλέπουμε στα δεξιά μας μεγάλη βραχοσκεπή. Από εδώ πλέον ανοίγεται μπροστά μας το δάσος του Ρούβα.

Συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε στην απότομη πλαγιά και σε 5′ από το κοίλωμα αφήνουμε το μικρό φαράγγι και συνεχίζουμε νότια στη ρίζα της απότομης πλαγιάς. Αμέσως μετά διακρίνουμε στα 30 μέτρα ψηλά την είσοδο μεγάλης σπηλιάς που δεσπόζει σ’ ολόκληρο το Ρούβα.

Τα σήματα του Ε4 πάνω στους κορμούς και τα κόκκινα σημάδια στους βράχους μας οδηγούν νότια, ακολουθώντας την ισοϋψή των 1150 μ. περίπου.

Χρειάζεται προσοχή μέχρι να βγούμε από την ψηλή βλάστηση που δεν μας επιτρέπει να έχουμε μεγάλη δυνατότητα προσανατολισμού. Μετά από 35′ πορείας στο δάσος και αφού έχουμε περάσει την κορυφή μικρής ράχης βλέπουμε μπροστά πάντα σε υψόμετρο των 1150 περίπου την τσιμεντένια δεξαμενή που μαζεύει το νερό της κοντινής πηγής.

Από την δεξαμενή χωματόδρομος μας οδηγεί μετά από 150 μέτρα στο μητάτο των Βεΐσηδων στη θέση “Δυό Πρίνοι”. Παρακάτω σε μικρό πλάτωμα το μικρό εκκλησάκι του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. Από αυτό το σημείο έχουμε πανοραμική θέα ολόκληρης της λεκάνης του Ρούβα που ορίζουν μια σειρά από ψηλές κορυφές.

Νότια είναι το Σαμάρι (1413 μ.) και τα Αμπελάκια (1441 μ) που στην συμβολή τους δημιουργούν το Φαράγγι του Ζαρού. Ανατολικά η κορυφή Γυριστή (1779 m) και Κουδούνι (I860 m). Βόρεια ο Σκίνακας (1752 m). To δάσος του Ρούβα θεωρείται το μεγαλύτερο σε έκταση πρινόδασος της Ελλάδας και καλύπτει έκταση 30.000 περίπου στρεμμάτων. Ακριβώς από το πλάτωμα της εκκλησίας ακολουθούμε τη νότια αργιλώδη κορυφογραμμή όπου διακρίνεται ελάχιστα το μονοπάτι και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε συνέχεια νότια με κατεύθυνση την είσοδο του Φαραγγιού.

Μετά από 20′ στρίβουμε λίγο αριστερά ακολουθώντας πάντα την κορυφογραμμή και σε άλλα 20′ φθάνουμε στην κοίτη του ποταμού λίγο ανατολικά από την είσοδο του φαραγγιού.

Λίγα μέτρα παραπάνω υπάρχει η συμβολή του κεντρικού χειμάρρου του Ρούβα με το μικρό ποτάμι με τρεχούμενο νερό από την πηγή του Άη Γιάννη. To νερό αυτό κατά τους καλοκαιρινούς ξηρούς μήνες χάνεται λίγο παρακάτω στην αρχή του φαραγγιού.

Ακλουθούμε την κοίτη του μικρού ποταμού και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στη θέση Άη Γιάννης όπου υπάρχει διαμορφωμένος χώρος για ανάπαυση δίπλα στο ποτάμι με τα Πλατάνια. Λίγο πιο πάνω το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου και δίπλα πετρόκτιστο κτίσμα που μπορεί να χρησιμεύσει σαν πρόχειρο καταφύγιο. Επιστρέφουμε πίσω στην συμβολή των δύο ποταμιών και ακολουθούμε την βόρεια όχθη μέχρι την είσοδο του φαραγγιού. Διασχίζουμε το ποτάμι και περνάμε στο διαμορφωμένο μονοπάτι στην ανατολική όχθη του φαραγγιού. Τώρα πια το μονοπάτι διασχίζει το κυρίως φαράγγι κάτω από τα δένδρα και λίγο πιο ψηλά από την κοίτη του ποταμού. To τοπίο είναι εκπληκτικό και δίκαια θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα ορεινά της Κρήτης.

Περνάμε στην δυτική όχθη και αφού φτάσουμε στη θέση “του Κουρούπη ο Πρίνος” όπου υπάρχει διαμορφωμένος χώρος για ανάπαυση συνεχίζουμε και σε 35′ συνολικά από την είσοδό μας στο φαράγγι φτάνουμε στην “Κακιά Σκάλα“.

Παλιότερα αυτό ήταν το δυσκολότερο πέρασμα του φαραγγιού αλλά με τα έργα διαμόρφωσης του μονοπατιού δημιουργήθηκε ξύλινο κατηφορικό πέρασμα που διευκολύνει την διάβαση. 
Συνεχίζουμε στη κοίτη του φαραγγιού και μετά από λίγο βγαίνουμε στην ανατολική όχθη μέσα σε ποικίλη βλάστηση. To φαράγγι του Ζαρού θεωρείται από τα πλουσιότερα σε χλωρίδα της Κρήτης. Παλιότερα υπήρχαν και αίγαγροι αλλά σήμερα έχουν απομείνει μόνο αγριοκάτσικα στις απότομες πλαγιές του. 

Λίγο παρακάτω συναντάμε διαμορφωμένο χώρο και βρύση με νερό. Σ’ αυτό το σημείο τα τοιχώματα του φαραγγιού είναι επιβλητικά. Συνεχίζουμε περνώντας στην δυτική πλαγιά ακολουθώντας το μονοπάτι που απομακρύνεται από την κοίτη του ποταμού και ταυτόχρονα ανοίγεται μπροστά μας η μακρινή θέα προς τον Ζαρό. Λίγο παρακάτω υπάρχει διαμορφωμένος καθιστικός χώρος από όπου μπορούμε να θαυμάσουμε την καταπληκτική θέα.

Συνεχίζουμε στο χείλος του γκρεμού, μέχρι που κατεβαίνουμε σε σημείο όπου υπάρχει διακλάδωση αριστερά την οποία ακολουθούμε μέχρι την κοίτη του ποταμού.

Βόρεια βλέπουμε την κάθετη ορθοπλαγιά που ορίζει την είσοδο του δύσβατου τμήματος του φαραγγιού.

Διασχίζουμε τη κοίτη και περνάμε στην ανατολική πλαγιά και λίγα μέτρα παραπάνω συναντάμε πηγή με πόσιμο νερό και διάσπαρτα ερείπια ξερολιθικών κτισμάτων παλαιού οικισμού υλοτόμων και καρβουνιάρηδων. Ακολουθώντας πάντα το χαραγμένο μονοπάτι και αφού διασχίσουμε μεγάλη χαλασιά ανεβαίνουμε μέχρι το Ερημητήριο του Αγίου Ευθυμίου. Χαμηλά στη δυτική όχθη του ποταμού διακρίνεται το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο οποίο κατεβαίνουμε ακολουθώντας το μονοπάτι που ελίσσεται στην απότομη πλαγιά. 15′ μετά τον Άγιο Ευθύμιο περνάμε δίπλα από το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Μηνά και συνεχίζουμε μέχρι το σημείο που υπάρχει παλιό ασβεστοκάμινο και μικρή ξύλινη γέφυρα την οποία αφού διασχίσουμε ανεβαίνουμε στο χώρο του Αγίου Νικολάου. Επιστρέφουμε στην ανατολική όχθη όπου και το παλιό ασβεστοκάμινο και ακολουθούμε το μονοπάτι νότια στην πλαγιά με τους θάμνους και τη φασκομηλιά.

Ανεβαίνουμε για λίγο και ακολουθώντας το φρύδι της πλαγιάς το μονοπάτι μας οδηγεί πάνω από τη μικρή τεχνητή λίμνη στη θέση της πηγής Βοτόμου από όπου υδρευόταν η αρχαία Γόρτυνα.

Από την βόρεια είσοδο του φαραγγιού μέχρι και την λίμνη ο χρόνος μας ήταν 2 ώρες και 30′ ομαλής πορείας.

Στον διαμορφωμένο χώρο της λίμνης λειτουργεί ταβέρνα. Συνεχίζουμε νότια ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο. 300 μέτρα μετά τη λίμνη αριστερά υπάρχει εκτροφείο πέστροφας και ταβέρνα και λίγο παρακάτω συναντάμε παλιό Υδρόμυλο που βρίσκεται ακόμα σε λειτουργία. Συνεχίζουμε για άλλα 500 μέτρα και φτάνουμε στον Ζαρό.